MATEMATYKA klasa 3, zakres podstawowy

 

Warunkiem koniecznym klasyfikacji ucznia jest przystąpienie do wszystkich zapowiedzianych prac pisemnych.

Nauczyciel ustala i podaje do wiadomości ucznia, które prace pisemne są obowiązkowe do zaliczenia na ocenę pozytywną (warunek konieczny).

Niespełnienie warunku koniecznego skutkuje nieklasyfikacją.

Kartkówki nie mogą być poprawiane. Uczeń może poprawić kartkówkę poprzez napisanie sprawdzianu obejmującego dany materiał.

Sprawdziany, które nie są warunkiem koniecznym uczeń może poprawić jednokrotnie. Termin poprawy jest ustalony przez nauczyciela.

Uczeń ma obowiązek poinformowania nauczyciela o swojej przewidywanej nieobecności na sprawdzianie, w przeciwnym wypadku jest to jednoznaczne z utratą jednego z terminów podejścia do sprawdzianu.

Wybiórcza nieobecność ucznia na lekcji, na której jest zapowiedziana praca pisemna jest traktowana jako ucieczka i skutkuje wpisaniem za tą pracę oceny niedostatecznej.

W przypadku próby nieuczciwego pisania uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną.

Nauczyciel może, ALE NIE MUSI dodać uczniowi do jego średniej ważonej ustalonej na koniec semestru maksymalnie 0,1 pkt (tzw. „Bonus”) – nie dotyczy to średniej poniżej 1,80.

Średnia ważona pełni funkcję pomocniczą (średnia 1,80 nie gwarantuje oceny pozytywnej, nauczyciel wystawia ocenę końcową w oparciu o całoroczną pracę i zaangażowanie ucznia).

Jeśli uczeń jest nieobecny w szkole krócej niż 5 dni roboczych, ma obowiązek uzupełnić materiał samodzielnie i być przygotowanym do kolejnej lekcji.

Ocena ze sprawdzianu (wagi 4) wpisywana jest jako dwie oceny o wagach 1,5 oraz 2,5. Uczniowi, który poprawił sprawdzian, zmieniana jest ocena wagi 2,5.

Nauczyciel może wpisywać oceny z plusami i minusami, gdy liczba punktów jest na granicy odpowiedniej oceny.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE OCENY

 

Wyróżnione zostały następujące wymagania programowe:

konieczne (K),

podstawowe (P),

rozszerzające (R),

dopełniające (D)

i wykraczające poza program nauczania (W).

 

Poniżej przedstawiony został podział wymagań na poszczególne oceny szkolne:

ocena dopuszczająca      wymagania na poziomie (K)

ocena dostateczna          wymagania na poziomie (K) i (P)

ocena dobra                    wymagania na poziomie (K), (P) i (R)

ocena bardzo dobra        wymagania na poziomie (K), (P), (R) i (D)

ocena celująca                wymagania na poziomie (K), (P), (R), (D) i (W)

 

1. FUNKCJA WYKŁADNICZA I FUNKCJA LOGARYTMICZNA

Poziom (K) lub (P)

Uczeń otrzymuje ocenę dopuszczającą lub dostateczną, jeśli:

        zapisuje daną liczbę w postaci potęgi o wykładniku wymiernym

        oblicza potęgi o wykładnikach wymiernych

        zapisuje daną liczbę w postaci potęgi o podanej podstawie i wykładniku rzeczywistym

        upraszcza wyrażenia, stosując twierdzenia o działaniach na potęgach – w prostych przypadkach

        oblicza wartości danej funkcji wykładniczej dla podanych argumentów

        sprawdza, czy podany punkt należy do wykresu danej funkcji wykładniczej

        wyznacza wzór funkcji wykładniczej na podstawie współrzędnych punktu należącego do jej wykresu oraz szkicuje ten wykres

        szkicuje wykres funkcji wykładniczej i podaje jej własności

        szkicuje wykres funkcji, stosując przesunięcie wykresu odpowiedniej funkcji wykładniczej wzdłuż osi układu współrzędnych i podaje jej własności

        oblicza logarytm danej liczby

        stosuje równości wynikające z definicji logarytmu – do prostych obliczeń

        odczytuje z tablic przybliżone wartości logarytmów dziesiętnych

        stosuje twierdzenia o logarytmie iloczynu, ilorazu oraz potęgi do obliczania wartości wyrażeń z logarytmami – w prostych przypadkach

        szkicuje wykres funkcji logarytmicznej i określa jej własności

        wyznacza wzór funkcji logarytmicznej, gdy dane są współrzędne punktu należącego do jej wykresu

        wyznacza zbiór wartości funkcji logarytmicznej o podanej dziedzinie – w prostych przypadkach

        szkicuje wykres funkcji, stosując przesunięcie wykresu odpowiedniej funkcji logarytmicznej wzdłuż osi układu współrzędnych

        rozwiązuje zadania osadzone w kontekście praktycznym, korzystając z własności funkcji wykładniczej lub funkcji logarytmicznej – w prostych przypadkach

 

Poziom (R) lub (D)

Uczeń otrzymuje ocenę dobrą lub bardzo dobrą, jeśli opanował poziomy (K) i (P) oraz dodatkowo:

        upraszcza wyrażenia, stosując twierdzenia o działaniach na potęgach – w trudniejszych przypadkach

        porównuje liczby przedstawione w postaci potęg, korzystając z monotoniczności funkcji wykładniczej – w trudniejszych przypadkach

        odczytuje z wykresu funkcji wykładniczej zbiór rozwiązań nierówności

        wyjaśnia, jak należy przekształcić wykres funkcji, aby otrzymać wykres innej funkcji

        wyznacza podstawę logarytmu lub liczbę logarytmowaną, gdy dana jest wartość logarytmu; podaje odpowiednie założenia dla podstawy logarytmu i liczby logarytmowanej

        stosuje twierdzenie o logarytmie iloczynu, ilorazu i potęgi do uzasadniania równości wyrażeń

        odczytuje z wykresu funkcji logarytmicznej zbiór rozwiązań nierówności

        wykorzystuje własności funkcji wykładniczej i logarytmicznej do rozwiązywania zadań osadzonych w kontekście praktycznym, np. dotyczących wzrostu wykładniczego i rozpadu promieniotwórczego

        rozwiązuje zadania dotyczące monotoniczności funkcji logarytmicznej, w tym zadania z parametrem

      udowadnia twierdzenie dotyczące niewymierności liczby, np.

 

Poziom (W)

Uczeń otrzymuje ocenę celującą, jeśli opanował wiedzę i umiejętności z poziomów (K) – (D) oraz:

        rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące funkcji wykładniczej i logarytmicznej

        udowadnia twierdzenia o działaniach na logarytmach

 

 

2. GEOMETRIA ANALITYCZNA

Poziom (K) lub (P)

Uczeń otrzymuje ocenę dopuszczającą lub dostateczną, jeśli:

        oblicza odległość punktów w układzie współrzędnych

        stosuje wzór na odległość punktów w zadaniach dotyczących wielokątów – w prostych przypadkach

        wyznacza współrzędne środka odcinka, gdy dane są współrzędne jego końców

        stosuje wzory na współrzędne środka odcinka do rozwiązywania zadań – w prostych przypadkach

        podaje równanie okręgu o danych środku i promieniu

        podaje współrzędne środka i promień okręgu, korzystając z postaci kanonicznej równania okręgu

        wyznacza równanie okręgu o danym środku, przechodzącego przez dany punkt

        sprawdza, czy punkt należy do danego okręgu

        rozpoznaje figury osiowosymetryczne i środkowosymetryczne

        wyznacza współrzędne obrazów punktów w symetrii osiowej względem osi układu współrzędnych lub symetrii środkowej względem początku układu współrzędnych

 

Poziom (R) lub (D)

Uczeń otrzymuje ocenę dobrą lub bardzo dobrą, jeśli opanował poziomy (K) i (P) oraz dodatkowo:

        stosuje wzory na odległość między punktami i środek odcinka do rozwiązywania zadań dotyczących wielokątów – w trudniejszych przypadkach

        stosuje w zadaniach równanie okręgu– w bardziej złożonych przypadkach

        stosuje własności symetrii osiowej i symetrii środkowej – w trudniejszych przypadkach

 

Poziom (W)

Uczeń otrzymuje ocenę celującą, jeśli opanował wiedzę i umiejętności z poziomów (K)–(D) oraz:

        rozwiązuje zadania z geometrii analitycznej – o znacznym stopniu trudności

 

 

3. CIĄGI

Poziom (K) lub (P)

Uczeń otrzymuje ocenę dopuszczającą lub dostateczną, jeśli:

        wyznacza kolejne wyrazy ciągu, gdy danych jest kilka jego początkowych wyrazów

        wyznacza wyrazy ciągu opisanego słownie

        szkicuje wykres ciągu

        wyznacza wzór ogólny ciągu, gdy danych jest kilka jego początkowych wyrazów

        wyznacza wskazane wyrazy ciągu określonego wzorem ogólnym

        wyznacza wyrazy ciągu spełniające dany warunek (np. przyjmujące daną wartość) – w prostych przypadkach

        podaje przykłady ciągów monotonicznych, których wyrazy spełniają podane warunki

        uzasadnia, że dany ciąg nie jest monotoniczny

      wyznacza wyraz ciągu określonego wzorem ogólnym

        bada monotoniczność ciągu – w prostych przypadkach

        wyznacza początkowe wyrazy ciągu określonego rekurencyjnie

        wyznacza wzór rekurencyjny ciągu, mając dany wzór ogólny – w prostych przypadkach

        podaje przykłady ciągów arytmetycznych

        wyznacza wyrazy ciągu arytmetycznego, gdy dane są jego pierwszy wyraz i różnica

        określa monotoniczność ciągu arytmetycznego

        wyznacza wzór ogólny ciągu arytmetycznego, gdy dane są dwa jego wyrazy

        stosuje związek między trzema kolejnymi wyrazami ciągu arytmetycznego do wyznaczania wyrazów ciągu arytmetycznego

        sprawdza, czy dany ciąg jest arytmetyczny – w prostych przypadkach

        oblicza sumę n początkowych wyrazów ciągu arytmetycznego

        podaje przykłady ciągów geometrycznych

        wyznacza wyrazy ciągu geometrycznego, gdy dane są jego pierwszy wyraz i iloraz

        wyznacza wzór ogólny ciągu geometrycznego, gdy dane są dwa jego wyrazy

        określa monotoniczność ciągu geometrycznego

        sprawdza, czy dany ciąg jest geometryczny – w prostych przypadkach

        oblicza sumę n początkowych wyrazów ciągu geometrycznego

        stosuje własności ciągu arytmetycznego i ciągu geometrycznego w zadaniach różnego typu – w prostych przypadkach

        oblicza wysokość kapitału przy różnych okresach kapitalizacji

        oblicza oprocentowanie lokaty i okres oszczędzania – w prostych przypadkach

 

Poziom (R) lub (D)

Uczeń otrzymuje ocenę dobrą lub bardzo dobrą, jeśli opanował poziomy (K) i (P) oraz dodatkowo:

        wyznacza wzór ogólny ciągu spełniającego podane warunki – w trudniejszych przypadkach

        bada monotoniczność ciągów

        wyznacza wzór rekurencyjny ciągu, gdy dany jest jego wzór ogólny  –w trudniejszych przypadkach

        rozwiązuje zadania o podwyższonym stopniu trudności związane ze wzorem rekurencyjnym ciągu

        rozwiązuje zadania z parametrem dotyczące monotoniczności ciągu

        stosuje własności ciągu arytmetycznego oraz wzory na sumę jego wyrazów w zadaniach o podwyższonym stopniu trudności, w tym w zadaniach tekstowych

        wyznacza wartości niewiadomych tak, aby wraz z danymi liczbami tworzyły ciąg arytmetyczny lub geometryczny – w prostych przypadkach

        rozwiązuje równania z zastosowaniem wzorów na sumę wyrazów ciągu arytmetycznego i geometrycznego – w trudniejszych przypadkach

        stosuje związek między trzema kolejnymi wyrazami ciągu geometrycznego – w zadaniach różnego typu

        rozwiązuje zadania związane z lokatami dotyczące okresu oszczędzania, wysokości oprocentowania oraz zadania związane z kredytami

        stosuje w zadaniach własności ciągów arytmetycznego i geometrycznego, w tym wzory na sumę n początkowych wyrazów tych ciągów, również w zadaniach osadzonych w kontekście praktycznym – w trudniejszych przypadkach

 

Poziom (W)

Uczeń otrzymuje ocenę celującą, jeśli opanował wiedzę i umiejętności z poziomów (K) – (D) oraz:

        rozwiązuje zadania o podwyższonym stopniu trudności dotyczące ciągów, w szczególności monotoniczności ciągu

 

 

 

4. STATYSTYKA

Poziom (K) lub (P)

Uczeń otrzymuje ocenę dopuszczającą lub dostateczną, jeśli:

        oblicza średnią arytmetyczną, wyznacza medianę i dominantę zestawu danych

        oblicza średnią ważoną liczb z podanymi wagami

 

Poziom (R) lub (D)

Uczeń otrzymuje ocenę dobrą lub bardzo dobrą, jeśli opanował poziomy (K) i (P) oraz dodatkowo:

        oblicza średnią arytmetyczną, wyznacza medianę i dominantę danych przedstawionych różnymi sposobami

        wykorzystuje w zadaniach średnią arytmetyczną, medianę, dominantę i średnią ważoną – w trudniejszych przypadkach

        oblicza średnią arytmetyczną, wyznacza medianę i dominantę danych pogrupowanych różnymi sposobami

        rozwiązuje zadania dotyczące statystyki – w trudniejszych przypadkach

 

Poziom (W)

Uczeń otrzymuje ocenę celującą, jeśli opanował wiedzę i umiejętności z poziomów (K) – (D) oraz:

        rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące statystyki